Rome 7

12 september 2019 - Assisi, Italië

In Ponte Messa is de lokale supermarkt/ bar/restaurant overgenomen door een Chinees gezin. Vader en moeder spreken geen woord buiten de deur, maar hun kinderen schieten te hulp. Ik eet spaghetti op z’n chinees, met garnalen en chinese groente en ook Johan’ s risotto lijkt niet op de Italiaanse. Maar het smaakt goed in combinatie met een stevige Italiaanse wijn. ‘t Is druk in de bar en op het terras, veel locals hebben de weg naar de Chinees kennelijk gevonden. Het is al donker (maar dat is het hier al om acht uur) als we teruglopen naar de camping; prima camping overigens, maar alle faciliteiten als bar, winkel, restaurant zijn gesloten en het zwembad staat al leeg. Toch moeten we het volle pond betalen. Dat voelt niet heel goed, maar ja. Het credo voor de volgende morgen is

Niet omhoogkijken

gewoon meter voor meter

stevig doortrappen.

Dat is de theorie. In de praktijk kijk ik toch regelmatig naar boven en probeer ik in te schatten of er na de volgende bocht.... maar meestal zit ik ernaast en gaat de weg omhoog nog even door. De beloning voor al dat klimwerk krijgen we weer in een fenomenaal uitzicht en een afdaling van zo’n 15 kilometer. We besluiten te stoppen in Sansepolchro, een prachtig ommuurd stadje. Dat is iets eerder dan gepland, maar het geeft ons tijd om nog even te zwemmen in het piepkleine zwembadje bij de agriturismo en om de stad te verkennen. Morgen wacht een wat langere etappe naar Assisi, maar volgens het routeboekje is die bijna vlak, dus dat mag geen probleem zijn.

Verloopt onze reis tot op heden bijna zonder incidenten, op weg naar Assisi gaat het even goed mis. Het wegdek is kilometerslang behoorlijk slecht, vol met gaten en scheuren. Rond de middag schuif ik, in de zoveelste poging om een kuil te ontwijken, naar de rand van de weg en ga hard onderuit. Johan fietst vlak achter mij, kan mij niet meer ontwijken, botst tegen mij op en en duikelt in de berm. Grote schrik, maar uiteindelijk valt de schade mee. Mijn helm heeft de klap opgevangen en ik kom ervan af met wat schaafwonden aan elleboog en been. Ook Johan heeft een paar schaafwonden en een pijnlijke rib. We zoeken een plekje om bij te komen van de schrik en om mijn fiets te repareren (mijn voorrem blokkeert). We realiseren ons dat we een engeltje op onze schouder hebben gehad. Het moet er beroerd hebben uitgezien en had veel slechter kunnen aflopen. Na een uurtje stappen we toch weer op de fiets, mijn rem doet het weer, en we fietsen de eerste kilometers nog voorzichtiger dan we gewoonlijk al doen. Het landschap is nog altijd mooi, maar ik merk dat ik er vanmiddag niet erg van kan genieten. We fietsen een paar uur achter elkaar door, nergens is een winkel of bar te bekennen. Uiteindelijk vinden we er één in het dorpje Casa del Diavolo, nota bene in de bar met de naam Devil. Dat past natuurlijk helemaal niet bij de gedachte aan het engeltje van rond het middaguur, maar we hebben erge dorst dus we gaan toch maar van de fiets. Kennelijk neemt de eigenaar van de bar de naam van zijn etablissement ook niet geheel serieus, want binnen hangt een mooi kruisje aan de muur met in keurig gekrulde letters de naam Jesus. Aan het eind van de dag doemt in de verte Assisi op en we strijken neer op een camping buiten de stad. Morgen even geen fietsdag; dat vind ik niet erg.

Assisi is prachtig gelegen tegen een berghelling en de de St. Franciscusbasiliek steekt duidelijk tegen de bergwand af. Eigenlijk is er sprake van twee kerken: een prachtige onderkerk, die weliswaar wat donker is maar met fraaie wandschilderingen van o.m. Giotto, en een lichtere bovenkerk, ook bijna volledig beschilderd. Maar voordat we de kerk ingaan, kloppen we aan voor een stempel in ons paspoort. We zijn wat vroeg, maar de dienstdoende monnik is ons snel ter wille.  We krijgen een stempel, maar daarnaast ook een oorkonde voor het afleggen van onze pelgrimage naar Assisi. Veel pelgrims hebben Assisi als einddoel en ook al reizen wij nog door naar Rome, de prachtige, op naam gestelde oorkonde, is voor ons. Die gaat thuis in een mooi lijstje! We krijgen ook nog een Franciscaner kruisje in de vorm van de letter T (ook wel Tau genoemd, naar de laatste letter van het Hebreeuws alfabet). In de crypte van de benedenkerk staat een vrij sobere graftombe van Franciscus, de grondlegger van de orde der Franciscanen, ook wel minderbroeders genoemd. In navolging van hun naamgever pleiten Franciscanen voor eenvoud en armoede. Dat ze boven zijn graftombe zo’n monumentale kerk hebben gebouwd, past daar eigenlijk helemaal niet bij. In het dorpje Santa Maria degli Angeli  (de heilige Maria van de Engelen) staat ook nog een indrukwekkende basiliek die over een kleine kapel is heen gebouwd: een piepklein kapelletje in een kerk. Omdat de engelen ons gisteren zo in bescherming hebben genomen, brand ik daar een paar kaarsjes en zoek ik even de stilte. 

wordt vervolgd

Foto’s

13 Reacties

  1. Engel:
    12 september 2019
    Tsjee Henk, Wat eng. Kijk je uit met de haven in zicht.... Engelen zijn er genoeg , maar of ze elke keer komen opdraven? Doe maar rustig aan
  2. Monique:
    12 september 2019
    Zonder geluk vaart niemand wel...😎. Ceep it calm and enjoy...!
  3. Wilmy:
    12 september 2019
    Wauw wat moet je geschrokken zijn zeg. Zo’n pelgrimage is niet zonder gevaar. 🤭 Dank weer voor je verhaal 😘
  4. Kees&Mees:
    12 september 2019
    Wat een gebeurtenis. Heel herkenbaar, de wegen in Italië zijn niet best. Veel kuilen, soms erg diep. Kijk goed uit vooral op het laatste deel naar Rome. Succes, ook met de klimmetjes. Valt niet mee, best pittig. Goed dat je een rustdag neemt.
  5. Barbara Seelt - den Boer:
    12 september 2019
    Hè pap dat klinkt niet fijn. Wat een geluk dat het goed afliep en jullie met wat schaafwonden wegkomen. Doe voorzichtig aan het laatste stukje!! Veel liefs van ons allemaal xxx
  6. Bea:
    12 september 2019
    liefste, ja er zaten engeltjes op je fiets!! gelukkig!! Nu 3 weken vandaag onderweg en bijna in Rome. De reis verliep erg voorspoedig en dan even voor Assisi een flinke val.
    Je hebt zeker een persoonlijke oorkonde verdient met zo n moeilijk begaanbaar pad met vele kuilen naar Assisi. Even rust, morgen weer verder. Denk heel veel aan je!!!!Erg veel bewondering voor je/jullie reis. Gaat je goed de laatste 3 etappes!!! Je lief!!
  7. Tineke:
    12 september 2019
    De T van Tuimelaar, die komt altijd weer overeind! En dat ging voor jullie gelukkig ook op! Hopelijk is de schrik uit de benen na een rustdag en gaan jullie relaxed verder 🚵🏻‍♂️🚵🏻‍♂️🍀🍀
  8. Geeske:
    12 september 2019
    Ik snap wel waarom het voor de meeste de eindbestemming is....en die naam! Devil! Mijn hemel hoe verzinnen ze het🤣
    Gelukkig dat het niet erger is. Sterkte beide en succes voor de laatste week!
    💪🏽🤕
  9. José Schaaij:
    13 september 2019
    Heel vervelend dat jullie gevallen zijn. Hoop dat jullie er geen last van hebben tijdens het fietsen. Doe voorzichtig en de engeltjes blijven vast op jullie schouders zitten. Ik hoop dat je weer kunt genieten van de mooie omgeving. Veel succes
  10. Hgr voor jou en Johan, Hans:
    13 september 2019
    Ha die Henk,
    Dat was schrikken! Wat een geluk dat het goed afloopt voor jullie beiden. Met jullie zijn we er blij mee!
    Hoop dat je na even rust weer met volle teugen kunt genieten van de
    meer dan indrukwekkende omgeving in en om dat kleine stadje!
    Hou vol, wees heel voorzichtig en trotseer de wegen in midden Italië, die soms net zo onvoorspelbaar zijn als hun Italiaanse makers en berijders.
  11. Monique:
    13 september 2019
    Eind goed al goed! Hopelijk nu geen kuilen meer op je pad! Mooie trip hebben jullie gemaakt! Geniet van Rome.
  12. Rien:
    14 september 2019
    Balen Henk! Schaafwonden als souvenir is het wel het laatste waar je op zit te wachten. Gelukkig gaan die vanzelf weer weg!
    Goede reis verder naar Rome!
  13. Sjouk Engels:
    14 september 2019
    Gevallen met de fiets, oeps! Welkom bij de club Bea, Henk en Johan.